The Ghan & Adelaide

De Ghan (oorspronkelijke naam Afghan Express; ontleend aan de kamelenkaravanen die voorheen het transport over de route Darwin-Adelaide verzorgden) is een begrip hier, en iedereen reageert enthousiast als we vertellen dat we die nemen van Alice naar Adelaide.
De imposante trein stond er, en de reservering was doorgekomen. So far, so good. Het is inderdaad bepaald geen Sprinter, Maurits! Kort na vertrek vanaf Alice stonden we een hele tijd (een half uur of zo) stil omdat er een andere trein moest passeren en het traject grotendeels enkelspoor is. Je zou zeggen dat ze dat wellicht beter zouden moeten kunnen plannen, met al die eh... 2 treinen die er per dag passeren. Het getuigt niet van veel inzicht dat die nou nét op hetzelfde moment op dezelfde plek zijn! Zo ga je de NS nog waarderen.

Een groot deel van de bijna 24 uur durende reis rijden we stapvoets (waarschijnlijk zodat de vele koeien die langs het spoor lopen op tijd een veilig heenkomen kunnen zoeken) of staan we weer eens ergens een uurtje stil. Er heerst een relaxed sfeertje. Er zijn douches, er liggen handdoekjes en een wagon verderop is een restauratie. Onderweg wordt er om de haverklap ‘dingdong’ iets wetenswaardigs vermeld over dingen of plekken die we passeren. Niet alles is even wetenswaardig of überhaupt zichtbaar, trouwens. In mijn dromen zag ik de kangoeroes en emoes langs de spoorlijn hoppen en rennen, maar dat blijft bij dromen. Geen beest gezien, behalve die koeien dus.

Grappig: de trein moet bij aankomst in 2 delen worden gesplitst omdat hij te lang is voor één perron (774 m!). Het tweede deel komt een kwartier later aan! Met een vertraging van zo’n 3 kwartier (de machinist had een stop van 2,5 uur die op het programma stond overgeslagen, vandaar dat de vertraging meeviel) arriveerden we in Adelaide. Het is hier een stuk koeler, 16 graden, terwijl het in Alice tegen de 30 was.

We hebben onszelf getrakteerd op een appartement dat veel groter en sjieker is dan we hadden verwacht en genieten van de ruimte, eigen douche, een echt bed, etc. En het centrum én de fameuze Central Market op een paar minuten lopen. Die Central Market is een enorme hal bomvol kraampjes met voornamelijk eten en drinken. Groenten, fruit, snoep, vlees, brood, kaas: alles is er in grote hoeveelheden te krijgen. Altijd leuk om doorheen te struinen. Blijft toch een goed idee voor ons oude postkantoor aan de Neude in Utrecht: onze eigen Centrale Markt!

Adelaide is een leuke stad. Gezellig druk, veel restaurantjes en een prima sfeer. Bij het verkennen van de stad vrijdagmiddag liepen we zomaar tegen een wijnproeverijtje aan bij de plaatselijke ‘Thirsty Camel’ bottleshop. Goeie naam weer, om over het logo nog maar te zwijgen. Goeie wijn ook. We kunnen zaterdag naar de wedstrijd Adelaide Crows vs Fremantle Dockers (Australisch football) hier in de Adelaide Oval (tip van de wijnverkoper), maar we hebben besloten onze tijd toch maar anders te besteden :-). Gelukkig wisten we wel waar de wijnverkoper het over had door fans van de Sydney Swans, die ons iets over de spelregels hadden verteld – met dank aan Harry, Alicia, Nick & Eric!

Zaterdag naar de Adelaide Zoo geweest, waar we voor het eerst reuzenpanda’s in het echt hebben gezien. Cute!

Ook leuk om te weten:
- Eenbultige kamelen ofwel dromedarissen zijn vanaf 1850 uit het Midden-Oosten ingevoerd en gebruikt voor zware transporten in de woestijn. Ze deden het zó goed in Australië dat het Midden-Oosten nu weer kamelen invoert uit Australië!
- Ze hebben hier hele handige aftelstoplichten voor voetgangers. Het licht gaat even op groen, en waar daarna in de meeste andere Australische steden het licht nog een tijdje rood blijft knipperen alvorens op rood te springen, wordt er hier afgeteld hoeveel seconden je nog kunt oversteken.