On the road with mr. Z

Om 6.30 u stonden we weer klaar donderdagochtend... en het busje stond er al! Was de vorige groep (11 personen) van alles tussen 19 en 67 (bijna alleen vrouwen, dat wel) en op een uitzondering na aardig, geïnteresseerd en sociaal, deze groep (18 personen) bestond uit 3 stellen van boven de 45 en voor de rest voornamelijk uit jongeren van onder de 25 (waaronder 4 Amerikaanse jongens van begin 20)... en nog een paar ertussen. Het leek erop dat de gids deze excursie voor het eerst deed: áls hij al iets vertelde, moest hij steeds spieken. Wel lekker gezwommen in een meertje bij een waterval en een mooi uitzicht gezien (bij Katherine Gorge); allebei na een flinke klim waarbij Lex bij de eerste klim op de terugweg zijn voet licht kneusde op een ongelijke steen (Mimi-spirit!!)... Gelukkig viel het mee en had hij er niet al te lang last van.

Op excursie met een stel jonge Amerikanen is... apart. De eerste dag negeerden ze meteen het verzoek van de gids om uit het water te komen, wat hen op een schrobbering (mooi woord) kwam te staan. Een Duitse (iets oudere) jongen: “hun líchaam is 21, maar de rest...”. We kampeerden de eerste nacht een stuk luxer dan de nachten in Kakadu: met licht en stroom in het tentje. Én de wallaby’s sprongen er in het rond; schattig! Als je in het donker naar je tent liep, kon je zomaar een wallaby tegenkomen, of je hoorde iets zachtjes weghoppen. En er was een meertje, maar gezwommen hebben we niet - we mochten niet voorbij zo’n 8 m van de oever geplaatste boomstammen komen, i.v.m. een salty die hier zou huizen samen met wat freshies... (maar ze hebben ons nu zo vaak wijsgemaakt dat er crocs zijn, dat we dat maar half geloven). Waar overigens die wallaby’s zich weinig van aantrokken: die lagen gestrekt aan de oever.

De gids/chauffeur, mister Z, heeft één heel groot pluspunt: hij houdt van eten klaarmaken! Hij gaat voor de titel ‘Masterchef Australia Outback’ :-). Donderdagavond pasta carbonara, met kip gegaard in een grote gietijzeren pot, op kolen uit het kampvuur en met hete kolen op het deksel. En de bacon gebakken op een plaat op een laagje kolen. Echt leuk, en heerlijk! Mister Z had na één maaltijd bedacht dat de seniors eerst mochten opscheppen (elk nadeel heb z’n voordeel), daarna de ‘baby’ van de groep, daarna de meisjes en daarna de rest. Dit hadden de jongens te danken aan de Amerikanen die de eerste avond zóveel opschepten dat er voor de laatste mensen nauwelijks nog iets over was... Vrijdagavond gingen aardappels, knoflookbrood, uien in folie, hup, het kampvuur in, om er 40 minuten later (of íets meer...) weer uitgevist te worden – nog een hele uitdaging! (@Jeannette, Ditta: nog geen klein groen happertje gezien hier, hoor! – dat had in dit geval ook niet geholpen, maar ik moest er aan denken)

Wij dachten donderdagavond nog dat het een grapje was, 5 uur op... Maar het bleek bloedserieus!!! Vrijdag dus veel gereden, en gekampeerd bij Banka Banka Cattle Station. Een oud cattle station en nog steeds in bedrijf, maar je kunt er ook kamperen en er is een barretje en kampvuurplekken. Deze trip is eigenlijk geen excursie te noemen (mede door de gids die niet veel vertelt) maar meer een reis van A naar B met af en toe een uitstapje. En die worden minder naarmate de trip vordert. De laatste dag nog 610 km; weer vroeg op dus...

“Goeiemorgen schat... brrrr... Gefeliciteerd... brrrr... met 13... jaar huwelijk... brrr!” IJskoud vannacht, vond ook - zelfs - Lex. We zaten voor 5 uur al aan het ontbijt met een kop warme koffie/thee. Vrijdag iets voor 17.00 u bij ons slaapadres: het YHA (jeugdherberg, haha!) in Alice Springs. Wat een verademing! Rust! Luxe! Privacy! Je normen vervagen snel na een paar dagen outback ;-) En dat we kamer 13 hebben beschouwen we in dit geval maar als een goed teken. Nu alleen even bedenken hoe we ons kunnen voorbereiden op nog 2 nachten in dat dunne slaapzakje in de kou. Want in Alice Springs is het ’s nachts nóg kouder; rond het vriespunt! En geen dekens, winterjassen, mutsen en handschoenen meegenomen... De verwachting is wel dat de temperatuur wat gaat oplopen, dus wie weet hebben we mazzel. Vanmiddag voor de zekerheid toch maar 2 fleecedekentjes gekocht.

Alice Springs is een leuke plaats. Met een zondagmarkt met veel lokale kunst, tweedehands spullen en eten voelen we ons hier in ons element. De sfeer is vriendelijk en relaxed, heel anders dan Darwin. Grappig te zien dat de verschillen tussen de steden best groot zijn.

Muziek in de bus: niet
Muziek van de jongens bij het kampvuur (verrassend): country
@Hans: ja, ‘Gezongen aarde’ van Chatwin heb ik gelezen (ooit van jou voor mijn verjaardag gekregen zelfs, dacht ik) en ik had me al voorgenomen het te gaan herlezen. Prachtig boek! We willen ook de Crocodile Dundee-films nog eens bekijken, trouwens :-)
@papa: leuk grapje had je gemaild! X

Ps We hebben foto’s bij het vorige verslag gepost!

Wat ons opviel:
- Onderweg van Darwin naar Alice zagen we langs de kant van de weg veel ‘aangeklede termietenheuvels’: termietenheuveltjes met een t-shirt of doek om, een autoband als muts of een gezichtje, al dan niet met ‘sigaret’ erin. Aangezien de gids niks vertelde/wist, hebben we dat opgezocht: het is niet helemaal bekend wie het doet en wat de eventuele betekenis is, maar aangenomen wordt dat het een grapje is van Aboriginal jongeren.
- In de straten van Alice Springs zien we veel grappige Australische Kuifduiven. Soms zijn namen hier zo logisch!
- Vanaf Darwin een stuk naar het zuiden hebben we heel veel Black Kites gezien, volgens ons de Zwarte Wouw. Soms met tientallen tegelijk. Ze zweven ook boven de vele (gecontroleerde) bosbrandjes, om de insecten uit de lucht te plukken die voor de hitte vluchten. Gemak dient de vogel, zeg maar ;-)